Parallel aan gelijkaardige initiatieven in Roubaix en Genk, vindt project x sinds kort ook een thuis in Kortrijk. Jongeren die amper tot geen kansen krijgen om te participeren in de kunsten werken er onder begeleiding van coaches Amin Srasra en Sofie Nuyttens aan hun dansskills tijdens wekelijkse workshops.
Het licht gaat uit. Amin verduistert de studio. Een tiental jonge dansers verspreidt zich over de ruimte. Terwijl Sofie de muziek start, sluiten ze hun ogen. De enige opdracht die ze krijgen: beweeg. En dat doen ze. Eerst een tikje timide, maar algauw durven ze steeds meer ruimte in te nemen.
Het is tekenend voor hun groei het voorbije jaar, vertelt Amin. Dankzij de erkenning als jeugdwelzijnswerk kon project x de coronaperiode overbruggen en blijven doorwerken. Op één jaar tijd staan hier dan ook andere jongeren: opener, gedurfder en trots om deel te zijn van een geheel.
Het is precies wat Passerelle wil bereiken met dit project. Na een eerder succesvol traject in Roubaix rolde de organisatie ook in Kortrijk en Genk wekelijkse dansworkshops uit voor maatschappelijk kwetsbare jongeren. Jongeren, die de ruimte krijgen om te ontwikkelen onder professionele begeleiding en voor wie de drempel soms te hoog is om zich aan te sluiten bij andere dansgroepen.
project x verlaagt die drempel voor hen. Het zorgt voor een omgeving waarin de jongeren zich veilig voelen en waarin ze bij hun coaches terecht kunnen met meer dan enkel vragen over hun laatste dansoefeningen. Die dansoefeningen zorgen voor verbinding binnen de groep, maar ze zijn slechts een deel van het grotere plaatje waarin Passerelle een warm nest creëert.
En dat werkt, zo blijkt. Amin en Sofie zien weinig jongeren afhaken en krijgen zelfs vragen over extra contactmomenten. Met zo’n succes kan een verlenging naar volgend jaar niet uitblijven. Dat bevestigt ook Pol Coussement, artistiek leider bij Passerelle. “In Roubaix heb ik zelf mogen meemaken hoe dit soort workshops kwetsbare jongeren motiveert. Dat we in Kortrijk hetzelfde effect zien, geeft me alleen maar meer goesting om dit project voort te zetten.”
Voor het zover is, wacht de groep nog een toonmoment. In het najaar brengen ze een voorstelling gecreëerd vanuit de gezamenlijke oefeningen die het afgelopen jaar de revue passeerden. Bovendien worden de dansers meer dan deelnemers: zij krijgen inspraak in hoe de voorstelling eruit zal zien. Met elk hun eigen stijl, die ze blijven ontwikkelen en waarmee ze elkaar inspireren, zal dat beslist voor de nodige vonken zorgen op het podium.
Met de steun van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, Interreg, Micro-project Miroir Magique en Streekfonds West-Vlaanderen.
Artikel geschreven door Tine Lefebre (Letterzetter)
